Korte update (dag 2 en 3)

Hier weer een update vanuit het zonnige Cincinnati!
Vandaag hebben we onze eerste dag in het ziekenhuis gehad, maar eerst zullen we nog wat vertellen over gisteren.

De verjaardag van Lotte begon natuurlijk met slingers en cadeautjes! En terwijl Lotte met het thuisfront aan het Facetimen was, is Kim fanatiek een rondje gaan hardlopen in het park voor ons huis. Ondanks dat het pas kwart voor 8 was, was het al warm en broeierig. Daarnaast is het hier erg heuvelachtig, wat het lopen extra zwaar maakt! Na het eerste rondje werd ze aangesproken door een soort van Indiaan die haar uitlegde dat ze beter op het gras kon gaan lopen omdat dit beter zou zijn voor je knieën. Hierna kwam een uiteenzetting over de medische wereld. Artsen zouden minder aan geld moeten denken en meer aan de gezondheid van de hele wereld (‘als arts moet je mensen aansporen zichzelf te helen door de engelen die in alle cellen in je lichaam zitten te leren gebruiken’). Jammer dat deze wijze woorden pas na zes jaar studie komen ;).
Met veel moeite heeft Kim de man van zich afgeschut en kon ze verder met haar rondjes (over het asfalt).

Om 9 uur vertrokken we naar de Walmart, maar niet zonder eerst een ontbijtje te scoren. Met een buik gevuld met bagels met pindakaas konden we beginnen aan onze 30 minuten durende busrit. Met de ‘vriendelijke’ hulp van de buschauffeuse verliep alles volgens plan. In de Walmart helaas geen elektrische winkelwagentjes, maar wel de obese Amerikanen. Wat ons verbaasde was dat er ruime keus was uit cornflakes (anderhalf gangpad), maar dat er slechts twee soorten schoonmaakdoekjes te vinden waren. Bepakt en bezakt hebben we 40 minuten staan wachten op de bus die ons terug naar huis zou brengen en eenmaal onderweg zagen we dat er dichter bij huis ook genoeg (kleinere) supermarktjes waren...

Na nog even gekletst te hebben met Maarten en Koen, zijn we op weg gegaan naar Downtown Cincinnati. Weer een ritje van een half uur met de bus. Tijdens deze rit leerden we dat het hier heel normaal is om je fiets aan de voorkant van de bus te hangen… (liever lui dan moe zullen we maar zeggen, ‘maar ik was toch met de fiets?’).
Downtown hebben we een heerlijke cupcake gegeten om Lotte’s verjaardag te vieren. Daarna hebben we wat winkels bezocht en zijn we doorgelopen naar Washington park. In de schaduw hebben we met een grote beker cola met ijs zitten kijken naar de gezellige drukte van de stad. Ook hier begon een vreemde man een heel verhaal tegen ons, blijkbaar is dat heel normaal voor Amerikanen.
Vervolgens hebben we onze eerste burger gegeten bij een gezellig tentje aan Foutain square. Ook hier hebben we ons verbaasd over hoeveel eten mensen kunnen wegstouwen. Net voordat een onweersbui losbarstte, zaten we weer in de bus terug naar huis (gelukkig is de bushalte maar 50 meter lopen van ons huis!).

Na een onrustige en zenuwachtige nacht zijn we vandaag dan ‘echt’ begonnen. Om 10 uur werden we bij PJ verwacht. Dit is de man die alles voor ons coschap hier heeft geregeld. Na een vriendelijke ontvangst heeft hij ons praktische tips gegeven voor weekendjes weg en autohuur. Nadat we onze badge hebben laten maken, waarbij we zelfs onze vingerafdrukken achter moesten laten, heeft hij ons naar Kennethia gebracht. Zij heeft ons ons programma voor de komende weken en uitleg over de afdeling colorectal surgery gegeven. Hierna volgde een rondleiding over onder andere het OK-complex en de polikliniek. Wat ons opviel is dat we zonder speciale kleding het OK-complex op mochten, dit is in Nederland streng verboden. Ook draagt niemand hier OK-klompen, maar moet je met je eigen schoenen (in hoesjes) de OK op. Degenen die wel speciale OK-kleding dragen, lopen hier gewoon mee door de rest van het ziekenhuis en zelfs naar buiten zonder dit te bedekken. Voor zo ver de hygiëne..
Verder is het ziekenhuis enorm groot, wat bij ons 1 afdeling is in het ziekenhuis, is hier een ziekenhuis op zich.. Hopelijk verdwalen we niet te vaak.

Hier een kort overzichtje van ons weekschema:
Maandag, dinsdag en donderdag zijn de OK-dagen. Naast de operaties van de colorectale afdeling, mogen we ook meekijken bij onder andere trauma, transplantatie en bariatrie.
Woensdag is de vergaderdag, van 8 tot 17 zitten we in allerlei meetings, en op vrijdag zijn de poli’s.

Na al deze info en nieuwe indrukken zat onze eerste dag er op en konden we naar huis om alles te verwerken. Hier hebben we voor het eerst zelf gekookt. Hoewel we even moesten zoeken naar alle benodigdheden, smaakte het prima.

Morgen de eerste echte dag, spannend!